Is Nederland een belastingparadijs?

Belastingparadijs

Volgens (een meerderheid van) het Europees Parlement is Nederland, net als Malta, Cyprus, Ierland en Luxemburg, een belastingparadijs. Het eist (zonder onderliggende bevoegdheid, overigens) dat de Europese Commissie deze vijf landen op haar lijst van belastingparadijzen zet. Deze lijst is uiteraard geen erelijst, maar schandpaal.

Is het terecht dat Nederland een belastingparadijs wordt genoemd? De meeste inwoners van Nederland zullen dit immers niet zo ervaren: de BTW op boodschappen is nota bene met 50% verhoogd dit jaar, en de hoogste schijf in de inkomstenbelasting (boven EUR 68,508) is nog altijd 51,75%. Stevige inhouding. De winstbelasting voor bedrijven is weliswaar van 20% naar 19% gedaald, maar dat is nog altijd aanzienlijk hoger dan in bijvoorbeeld Ierland (12,5%) of Bulgarije (10%). Bovendien, bedrijven die meer dan EUR 200.000 winst maken, betalen nog steeds 25% over het meerdere.

Rente en royalty’s

Nee, het zogenaamd ‘paradijselijke’ zit in het ontbreken van bronbelasting op rente en royalty’s, en in de zogeheten ‘rulingpraktijk’. In veel landen moet (bijvoorbeeld) 5, 10 of 15% procent belasting betaald worden over uitgaande rente- of royaltybetalingen. Bij ons is dat (in beginsel) alleen zo op dividenden. Als een Nederlandse B.V. dus een miljoen rente betaald aan haar zustermaatschappij in een laag-belast oord als Dubai, dan is dat hier onbelast en aftrekbaar, en in Dubai belast met 0% winstbelasting. Zo worden (simpel gezegd) winsten weggesluisd.

Dit is uiteraard nogal zwart-wit. Betalingen als in het voorbeeld hierboven zijn in de praktijk onderhevig aan ‘transfer-pricing’ – dat wil zeggen dat gelieerde partijen elkaar dezelfde prijzen en tarieven moeten rekenen als wanneer ze met derde, onafhankelijke partijen zouden handelen. Met andere woorden: 50% rente op een langdurige geldlening is zeer ongebruikelijk en zal gecorrigeerd worden, en alsnog belast in Nederland. Enzovoorts.

De rulingpraktijk

Dan rest dus nog de rulingpraktijk. Het is lastig die te becommentariëren, omdat deze lange tijd niet openbaar geweest is. Feit is dat de Europese Commissie eerder heeft geoordeeld dat Nederland met Starbucks ‘verboden’ afspraken gemaakt heeft. Deze afspraken hangen overigens samen met de hierboven genoemde transfer-pricing. Starsbucks betaalt net als alle bedrijven 19-25% winstbelasting, maar de vraag is: over welke grondslag? Hoe wordt de winst bepaald? Vóór of na aftrek van gigantische rente- en merkrechtbetalingen aan gerelateerde entiteiten in lager belaste landen?

De rulingpraktijk wordt aangepast: ter bevordering van eenheid van beleid gaan alle internationale rulings langs één team bij de Belastingdienst. Bovendien worden geanonimiseerde samenvattingen gepubliceerd, zodat buitenstaanders het beleid kunnen volgen. Daarnaast worden de substance-eisen aangepast en worden geen rulings meer afgegeven waarbij landen die op de zwarte lijst van niet-coöperatieve landen betrokken zijn.

Het zal voor multinationals dus lastiger worden om too-good-to-be-true afspraken te maken met de Belastingdienst, en dit zal uiteindelijk gunstig uitpakken voor de belastingdiensten van andere landen. (Bedrijven als Starbucks zijn immers vanwege de rulings in Nederland gevestigd.) Voor kleinere ondernemers blijft de Belastingdienst gelukkig benaderbaar en – doorgaans – voor rede vatbaar. En tijdelijke verlaging van het gebruikelijk loon voor een start-up, bijvoorbeeld, is nog steeds af te spreken. DTS is een door Belastingdienst erkend advieskantoor en kan u helpen met contact leggen, onderhandelen en het maken van afspraken met de Belastingdienst.

Meer berichten van Joost de Leeuw